Oksalat, mukoza zar üzerinde güçlü bir uyarıcı etkiye sahiptir, bu nedenle büyük bir oksalat alımı gastrointestinal mukozayı uyararak ishal ve hatta gastroenterite neden olabilir. Oksalat, ruminantların rumen mikroorganizmaları tarafından bozunabilir ve karbonat ve bikarbonata metabolize edilebilir. Bu nedenle, ruminantlar oksalata karşı ruminantlardan daha toleranslıdır. Sadece ruminantlar kısa bir süre içinde (açlık gibi) büyük miktarda oksalat yutduğunda, oksalatın bir kısmı abomasuma girer ve zehirlenmeye neden olmadan önce hayvan tarafından emilir. Oksalat ayrıca kan damarlarında kristalleşebilir ve kan damarlarının duvarlarına nüfuz ederek kan damarı nekrozuna neden olabilir ve kanamaya yol açar. Oksalat kristalleri bazen beyin dokusunda da oluşabilir ve merkezi sinir sistemi bozukluklarına neden olabilir. Oksalat, oksalat iyonu (C2O42- veya (COO) 22-) içeren oksalik asitten oluşan bir tuzdur. Oksalik asit bir dibazik asit olduğundan, oksalat normal tuz oksalat ve asit tuzu hidrojen oksalata ayrılır, ikincisi Hc2O4- içerir. Oksalat, birçok metal iyonu, özellikle şelatlar ile kompleksler oluşturmak için bir ligand olarak kullanılabilir. İyon düzlemsel sekiz elektron π sistemi içerir ve elektronik stabilitesi özellikle olağanüstüdür. Potasyum permanganat gibi oksitleyici ajanlar tarafından karbondioksite oksitlenebilen bir azalma anyonudur. Oksalat zehirlidir, insan yutulması böbrek hastalığına ve hatta ölüme neden olabilir, ayrıntılar için oksalat zehirlenmesine bakın. Oksalat iyonları, suda çözünmeyen kalsiyum oksalat oluşturmak için kalsiyum iyonlarını çöktürebilir. Oksalat bakımından yüksek yiyecekler arasında domates, ıspanak, çilek, pancar, kereviz, üzüm, yeşil biber, kuzu, patates, drupes, pancar (havuç), ceviz, çikolata vb.
